weblog

Wat ga ik doen in Montevettolini?

Het is dinsdag 8 juni en het is hier doodstil, in het appartement hoor ik alleen het tikken van de klok. Mijn atelier is ingericht en ik kan zo beginnen.

Buiten is het mooi weer, de klaprozen en brem bloeien uitbundig.Ga ik wat met de natuur doen?
‘In a landscape’ op muziek van John Cage is al sinds 2007 één van mijn thema’s.

John Cage "In A Landscape" (1948) Piano solo: https://www.youtube.com/watch?v=2fYffX4RrDo

In gedachte zie ik voor mij de mens/mensen in een veld van bloemen.....is dat het? Gewoon simpel gaan tekenen en schilderen in het veld? Met mijn rieten hoed op voel ik mij dan helemaal van Gogh.

Door hier zo alleen te zijn, kom ik tot rust maar ook tot over alles nadenken. Wat de afgelopen tijd allemaal heeft plaatsgevonden, maar ook simpel - wat doe ik vandaag? Hoe besteed ik mijn tijd!?! Normaal gesproken kom ik tijd tekort, zeker voor mijzelf en mijn eigen werk.

Montevettolini ligt boven op een berg, tussen Florence en Lucca in. Er is één kerk en één restaurantje waar je heerlijke pizza’s kunt eten. Het is een klein middeleeuws dorpje met smalle straatjes waar je nauwelijks met je auto doorheen kunt laveren. Als je op pad wilt dan moet je naar beneden en met een razende vaart door allerlei bochten kom je dan weer in de drukte. Het uitzicht is geweldig!

Je kunt langs en door het dorpje lopen en dan zie je allerlei verschillende toscaanse landschappen.Alleen moet je dat vroeg in de ochtend doen of s’avonds, midden op de dag is het gewoon te heet.

In huis is het koel. Dikke muren + luiken houden de warmte buiten. Het atelier is licht en best groot. De ruimte waar ik achter mijn laptop zit is nog groter, denk zo’n 12 x 8 meter. Ik heb een t.v. en kan gewoon het Nederlandse journaal zien (en de verkiezingen!) op BVN-TV.
De keuken is in een soort gewelf gemaakt en super modern. Een grote binnenplaats waar je in de schaduw of in de zon kunt zitten en dan nog boven een slaapkamer met badkamer. Super de luxe! Het is alleen nogal gesloten, voor de mooie uitzichten moet je echt naar buiten.

Dit bovenstaande heb ik gisteren geschreven. Had moeite om deze komende 8 weken te zien als heel positief - vol inspiratie.....!? - maar vanochtend ben ik gaan joggen en naar de lokale mensen die ik tegenkwam geroepen ‘buongiorno’! en heb genoten van het landschap, de kleuren en heerlijke parfums van de bloemen.

Een verkoudheid vanuit Nederland houdt mij nogal bezig en hoop het zo het eruit te zweten + paardemiddel (zout+water) en ga een nieuwe dag tegemoet.

Woensdag 16 juni.
Met potlood teken ik verschillende vijgenbladeren op mijn atelier en geniet van de stilte, de muziek die ik op de achtergrond hoor is irritant!?
In Kortenhoef kan ik niet werken zonder muziek op mijn atelier ...!

Dinsdagochtend 15 juni.
Het regent! Heb uitgeslapen lekker koud en fris onder mijn dekbed, daarna mijn boek uitgelezen en tegelijk ook weer dat schuldgevoel - je moet aan het werk - denk dat het ‘altijd maar moeten’ zo langzamerhand gaat verdwijnen...!? Tijd maken om ook voor simpele dingen de rust te vinden, daar hoop ik op.

Wil vandaag beginnen met het tekenen van vijgenbladeren, ‘echt bestuderen’ in mijn atelier en ben net het dorpje rondgelopen op zoek naar een verdwaalde vijgeboom.

Want zomaar in iemands tuin een tak gaan plukken kan niet, vind ik. Het is lunchtijd - dus lekker stil, ik hoor de lokale bevolking lekker Italiaans kwekken in hun huizen als ik door de straatjes loop. Wil vandaag beginnen met het tekenen van vijgenbladeren, ‘echt bestuderen’ in mijn atelier en ben net het dorpje rondgelopen op zoek naar een verdwaalde vijgeboom. Want zomaar in iemands tuin een tak gaan plukken kan niet, vind ik. Het is lunchtijd - dus lekker stil, ik hoor de lokale bevolking lekker Italiaans kwekken

Op een gegeven moment buiten het dorpje zie ik een hele mooie tak! vanuit de grond gegroeid - dus dat kan, maar er staat een mevrouw bij, haar auto uit te laden, ‘buonasera’ zeg ik vriendelijk en wacht af.....zodra zij haar hielen heeft gelicht ga ik er vandoor met de grote tak om te schilderen, als ik terugloop denk ik - waar je je al niet druk om kunt maken. Wat is het leven toch simpel!!??

zondag 13 juni
Vanochtend alle doeken die ik heb meegenomen uit Nederland opnieuw een witte heldere ondergrond gegeven.Het moet al meteen beginnen te stralen.
Denk dat ik van de week naar Florence ga om nieuwe verf te kopen, acrylverf met veel pigment erin. Vind de kleuren die ik bij mij heb te mat. Heb behoefte aan stralende gele en rode kleuren die ik hier om mij heen zie. Vooral de lichtheid wil ik weergeven op het doek en papier.
Niet moeilijk doen, gewoon wat ik ziet en ervaar weergeven. Uitgaan van mijn intuïtie.

"Montevettolini-Tempera en acryl op doek 100 x 70 cm.

Zaterdag 19 juni.

Na een onrustige nacht zit ik weer in het donker. De hele nacht heeft het geregend, donderwolken bliksem, met bakken kwam het naar beneden. Was bang dat mijn Kangootje naar beneden zou drijven, (visioenen van t.v.!).
Het is nu 10 uur in de ochtend - donker en koud.
Wil naar Vinci! Naar Leonardo! Maar durf niet door de bergen te rijden. Van de week op weg naar Pistoia lagen er behoorlijk wat bomen e.d. op de weg. Maar eerst aan het werk en dan kijken of het vanmiddag beter gaat worden. Is dit nu de zomerse sfeer van het begin?? Het lijkt N.L. wel! Om 13.00 uur toch gegaan naar Vinci.

Want ja het is maar 14 km. hiervandaan en als zijn geboortehuis(!?) + museum van Leonardo da Vinci hier zo dicht bij is....... had ook behoefte aan cultuur. Even geen natuur, maar mooie/goede dingen zien.
Dan moet het maar droog worden als ik onderweg ben, dacht ik dwars. Door mistige regenachtige wolken in de bergen, bracht Eva van Tom Tom mij naar Vinci.

En ja, daar scheen de zon door de wolken! Heb genoten van het museum, het kasteel en zijn instrumenten die hij in de vijftiende eeuw heeft ontworpen en replica’s van tekeningen. Sommige zijn indrukwekkend. Zoals de fiets. Leonardo had allang een fiets met trappers ontworpen. De aandrijving bestond uit een leren riem. De zoldering van het museum wordt in beslag genomen door enorme vleugels, een soort vliegtuig.

Buiten voor het museum een mooi plein ontworpen door Mimo Palladino, ‘Una piazza per leonardo’ is de titel.

Zondag 20 juni.

zondag 20 juni. Het is vaderdag. Een tas vol kadootjes heb ik uitgepakt - vanuit N.L meegekregen mocht ze vandaag pas uitpakken! Vandaag best wel een lekkere dag gehad. Merk dat ik meer aan het tekenen en schilderen ben en dat het proces daardoor sneller gaat - je wordt losser - grappig detail is dat als je gaat boetseren je ook daar weer los in moet komen. Elke keer moet je weer door een barrière heen. Wat is dat toch? Ben je al zo lang aan het werk en moet je toch steeds weer door een proces heen.

Ik heb á la Matisse veel vijgenbladeren geschilderd en geknipt als collage’s. Daarna een compositie gemaakt op het éne grote doek wat ik hier bij mij heb. Wil graag een mooi groot doek hier maken, very powerfull - met kleuren! Tegelijkertijd denk ik - man doe niet moeilijk - begin gewoon, wordt het niks dan schilder je het gewoon over. ‘Its one of those things’ zingt Billy Holiday op de achtergrond en inderdaad het is maar een ding - maar toch!?.

Maandag 21 juni.

Vandaag geeft de computer bewolkt weer en regen .
Prima weer om met de trein naar Florence te gaan. Na een uur wandelde ik in Florence heel relaxed naar ‘Cappela Brancacci’ want daar zijn ‘mijn Adam en Eva’ deze fresco,
van Masolino de Panicale, daar ben ik al jaren door geïnspireerd, zoals recent bij ‘Adam en Eva in N.Y.’ en eerder een zeefdruk ‘Near or far’ komt vooral de houding van Adam en Eva van deze fresco in voor, maar in meerdere werken herken je de figuren. Voor mij is het een mooie compositie in vorm en kleur, maar heb het nog nooit in het echt gezien, dus vandaar de opgewondenheid!

En dan daar sta je daar opeens in de kapel en zie het met eigen ogen. Het rare is, het valt altijd tegen.....de kleuren in catalogi zijn altijd mooier - voller dan in het echt....!? Maar er even bij stil te staan en het op je in te laten werken, is het altijd goed om het in het echt te zien. Op het hoogtepunt van de renaissance zijn deze fresco’s van Masaccio, Filipinno Lippi en Masolino de Panicale gemaakt, zij zouden door hun vernieuwing en orginaliteit generaties schilders beïnvloeden.zij zouden door hun vernieuwing en orginaliteit generaties schilders beïnvloeden.

Masolino da Panicale - 'La tentazione di Adamo ed Eva'

Santa Maria del Carmine, Cappella Brancacci - Firenze

Kon niet laten om te vragen aan een andere bezoeker, om van mij een foto te maken met de fresco op de achtergrond.
Wat een leuk detail is dat in de noorderlijke landen Adam en Eva vaak worden afgebeeld met een appelboom op de achtergrond, maar in zuidelijke landen met een vijgenboom. Vandaar mijn facinatie opeens voor vijgenbladeren?? Loop ik midden in Florence zie ik opeens een vijgenboompje uit een muur komen, tja dacht ik toen - wat houdt je bezig??

Na het bekijken van een vreselijke video over de fresco’s naar Pallazo Strozzi waar een mooie tentoonstelling was van De Chirico, Max Ernst, Magritte en Balthus.

Na de tentoonstelling bij Pallazo Strozzi mij zitten vergapen aan alle modewinkels in deze omgeving en de gekke/mooie kleren. Ook het flaneren op straat van de Italianen is heerlijk om te zien.

Daarna naar ‘Zecchi’ de winkel voor mooie verf met veel pigmenten, ook de kleuren van hier zie je terug in de tubes. Thuisgekomen proefjes gemaakt - mijn voeten willen niet meer maar mijn hoofd wil schilderen!

Morgen ga ik met de nieuwe verf aan de gang.

Dinsdag 29 juni

Ben met verschillende onderwerpen bezig uit de omgeving.
Van vijgenbladeren tot olijfgaarden die hier volop aanwezig zijn. Van klaprozen en allerlei andere gele en paarse bloemen die inmiddels wel gaan verdrogen. Ik teken of schilder mijzelf in het landschap in allerlei houdingen.

Aquarellen uit mijn schetsboek

Zo is alles dichtbij, letterlijk en figuurlijk. Deze periode is er ook wel een van zelfreflectie en is het ook wel eens goed om de onderwerpen dichtbij te houden.

Uitzicht voordeur

Donderdag 24 juni.
Vandaag vroeg opgestaan en meteen naar beneden naar het atelier, twijfelde bij

de koffie: wat ga ik doen? Meteen aan het werk of toch maar eerst naar buiten en besloot om mijn energie te stoppen in het schilderen. Gisteren de hele dag lopen zoeken naar vormen en kleuren. Wat laat ik zien - wat laat ik weg. Zoek in het schilderen naar nieuwe composities en vormen, maar dat is moeilijk, vooral als je op oude manieren gaat tekenen of schilderen, nee het moet anders - maar hoe!

Door toch door te gaan wroeten en me af te sluitenvoor de buitenwereld. Klinkt patetisch maar is toch zo.

Vandaag is het erg mooi weer. Het licht hier in het atelier is dan ook prachtig. Weet nog niet wat ik vanmiddag ga doen. Wel grappig dat je het zo op het laatst kan beslissen. Niets plannen, maar go with the flow!
Het is soms zo een gevoel van leegte dat als ik aan NL denk, aan de hele maalstroom van de komende herfst, dan zie ik daar tegenop!? En denk dan: geniet maar van deze paar ‘lege weken’.

Detail uit mijn schetsboek - Opeens had ik de geest - weg om half 4. Naar Pontormo!
Hier 25 km. vandaan in Poggio a Caiano is de ‘Medici Villa Arma’ met in de ‘Salone di Leone’ o.a fresco’s van Pontormo. Na lang wachten (dacht aan een speciale rondleiding) bleek dat ik om 17.30 alleen door de grote zalen mocht lopen, met steeds een suppoost achter mij aan. Geen foto’s maken! Er rust een zware boete op! Hoop dat de man mij even vergeet zodat ik toch stiekem....maar het lukt niet, prachtig zijn de fresco’s en ook de uitzichten over de heuvel van de grote zaal..

Medici Villa 'Ambra' - Poggio a Caiano

Ik loop te genieten en plotseling gaat er een deur open - bij het balkon, ucita - zegt ie. Volgens mij wil die gewoon naar huis, dat straalt deze man uit.

Daarna naar het volgende dorpje: Carmignano, in het kleine kerkje daar is de ‘Visitazione’ van Jacopo da Pontormo.
Als ik in Tilburg naar het museum ‘de Pont’ ga, kijk ik altijd opnieuw gefacineerd naar de video van Bill Viola, deze maakte een installatie getiteld 'The Greeting' die voortborduurt op Pontormo's Visitazione uit Carmignano. Link video Bill Viola: http://www.youtube.com/watch?v=Dg0IyGUVXaQ

Chiesa di S. Michele in Carmignano in een prachtig landschap

Volgens een brochure is daar in het kleine kerkje dé Visitazione van Pontormo te zien. Als ik de Chiesa di S. Michele binnenloop zie ik een donker duf interieur. Zie je wel dacht ik, er is hier helemaal geen....maar in het donker rechts zie ik achter glas toch wel iets. Voor 50 cent gaat het licht aan en ja het is waar, daar op hout geschilderd, is de ‘Visitazione’ opeens in allerlei kleuren. Hoe ontdek je zoiets in zo’n nietszeggend somber kerkje was mijn eerste gedachte. Het is inderdaad heel bijzonder. Alle andere schilderijen achter glas in hetzelfde kerkje zijn nietszeggend en volgens mij van onbekende kunstenaars. Er zaten 2 mensen te bidden en zagen mij 4 min. staren naar het schilderij.

Portret van Jocopo Pontormo en de 'Visitazione' van Pontor

Op Donderdag 1 juli heb ik een hele rondreis gemaakt.

De ochtend begonnen met naar San Gimignano te rijden naar 'Het Manhatten'

van Toscane. Wel mooi - maar vreselijk toeristisch..

Panorama over San Gimignano - rechts op de heuvel zijn de torens te zien!

Hele mooie fresco's gezien in de Collegiata, een kerk in San Gimignano. In het bovenste register het scheppingsverhaal met de ‘De schepping van Eva’ waar Eva tevoorschijn komt uit de rib van Adam.

Het is een frescocyclus geschilderd door Bartolo di Fredi in de 14de eeuw.

En God schiep Adam - Eva komt uit de rib van Adam. In het onderste register een legende die vertelt over een meisje uit San Gimignano dat op haar vijftiende stierf na lange tijd ziek te zijn geweest. Tijdens haar ziekte wijdde zij zich geheel aan het zorgen voor de armen. Haar dood werd aangekondigd door Gregorius de Grote toen zij op haar bed lag: een houten plank in een kamer vol met ratten. Toen zij stierf groeiden er op de plank witte bloemen, een bed van viooltjes.......!?

Toen ik in de straatjes van San Gimignano liep vol met winkeltjes en galerie(tjes) waren er allerlei verschillende talen te horen en even om de hoek bij een groentemarktje alleen maar Italiaans en kinderen die op het schoolplein aan het spelen waren. Een wereldtje apart.

De skyline van San Gimignano

Gode schiep de wereld, fresco van Bartolo de Fredi en onderweg dit beeld bij Volterra.

Daarna door de Toscaanse heuvels via Volterra naar de kust van Livorno,

heerlijk gezwommen en liggen zonnen tot aan het eind van de dag.

vrijdag 9 juli.
Vroeg op en naar San Miniato gereden. Dit is een mooi stadje ook op een heuvel met een prachtige omgeving. Als ik daar rondloop lijkt het wel of ik in een filmdecor ben. Alles is mooi de oude straatjes met winkeltjes en op het grote plein heb je een fantastisch uitzicht over de heuvels.

Uitzicht over San Miniato met de ‘Torre di Federico II’

Ik loop helemaal naar boven naar de ‘Torre di Federico II’ en ben verbaast

over de rare pijpen op de toren. De toren werd gebouwd tussen 1217 en 1221.

Hij werd compleet verwoest door de Duitsers in 1944 en weer nagebouwd in 1958.

De toren diende enkele eeuwen geleden ook als gevangenis.

‘Palazzo del Seminario di San Miniato’ met prachtige fresco’s aan de voorgevel

met religieuze motto’s uit 1705, de dubbele trap is uit de achttiende eeuw.

woensdag 7 juli.
Vanmiddag, om 16.00 uur naar een museum in Prato geweest.
In het ‘Centro per l’arte contemporanea Luigi Pecci’ Daar was een tentoonstelling van Tom Puckey en Jan van der Ploeg; ‘The Prato Project’

‘The Prato Project’

Beelden van wit en zwart marmer, vond het eerlijk gezegd tegen het kitscherige aan.

Een andere tentoonstellling ‘Nobody knows’ van Paolo Canevari die bijna alles van autobanden maakt, van mooie abstracte beelden tot kanonnen en overtuigende maskers van rubber. Ook maakt hij video’s, maar die waren minder. Afijn ik was weer opgeladen.

Daarna gewinkeld in de stad. Je kunt tot 20.00 uur winkelen en soms ben je blij

als je even in een winkel bij kunt komen, vanwege de airco!

De uitverkoop is hier begonnen, dus betreft kleding: keus genoeg!

Piazza del Duomo een de Ponte Mercatale in Prato

dinsdag 6 juli
Werk al een paar dagen aan een groot doek. Met uitgeknipte bladeren die ik eerst

op papier getekend heb probeer ik licht/kleur/diepte, een schilderachtige,

collage-achtige sfeer te creëren. Een bos vol met bladeren wil ik weergeven,

met een mensfiguur er in. Een hoeveelheid aan kleur, ruimte en expressie,

het moet er allemaal inzitten.

Wordt er moe van, maar uiteindelijk kan ik tevreden zijn! Steeds zet ik het weg,

ga ergens anders mee aan het werk. Probeer verschillende onderwerpen te schetsen/tekenen. Het gaat uiteindelijk om de inhoud in deze periode - het zoeken naar nieuwe vormen en niet om resultaat. Hoef niet met een hoeveelheid aan werk

naar huis te komen. De rust en ruimte die ik hier beleef wil ik weergeven.

Zo was ik al een week in gedachte bij ‘het rode huis’ wat ik in het stadje Vinci

had gezien. Maar niet gefotografeerd op dat moment. En afgelopen zaterdag ben ik er opnieuw heengereden, de avondzon stond er prachtig op. Een oud huis of schuur op de heuvel, waar vlakbij ook het geboortehuis van Leonardo da Vinci staat.

Dit geeft natuurlijk wel een extra dimensie! Maar het is gewoon mooi van structuur, vorm en kleur, wat ik er nu precies mee ga doen dat weet ik nog niet.
Ben voorzichtig begonnen met het te schilderen en schetsen en zie wel waar ik uit kom. In gedachten noem ik het de belichaming van een huis.

Vrijdag 16 juli.

De laatste dagen ben ik voornamelijk aan het werk en aan het lezen*. Maar ‘s morgens maak ik eerst een lange wandeling naar beneden naar een beekje. De zinderende lichten en luchten zijn overweldigend. De hanen kraaien in de dorpen beneden in het dal en samen met de vogels en krekels is het een kakofonie van natuurlijke geluiden. Ver weg hoor ik wel verkeer maar de stilte en eenvoud van dat moment is enorm en maakt mij rustig.

Ik overdenk van alles, zoals wat ga ik zo schilderen, ik let op de kleuren van de bloemen en bladeren onderweg of maak foto’s van olijfbomen met hun prachtige grillige boomstructuren. Het geeft mij een enorm gevoel van ruimte om zo de dag te beginnen. Niets moet, maar onderga op dat moment de prachtige omgeving. Onderweg denk ik: als ik in NL ben ga ik dat ook doen (!?) gewoon even het bos in, voor mij om de hoek!
Maar hier is het anders. Ik loop hier bovenop een heuvel en waar ik ook kijk, fantastische uitzichten en verder geen zorgen - niet dat ik niet aan de thuis-situatie denk, maar probeer het los te laten voor even. Zie straks wel weer,dit is mijn meditatieve tocht. Beneden bij het beekje in een bamboebos ga ik in de schaduw staan, spetter mijzelf nat en afgekoeld (voor even) loop ik weer terug naar boven en ga verder met de dag.

* Net gelezen: De Schopenhauer-kuur van Irvin Yalom en hier een citaat uit.
‘Het leven kan vergeleken worden met een borduurwerk, waarvan een ieder in de eerste helft van zijn leven de voorzijde te zien krijgt, en in de tweede helft de achterzijde. Dat laatste is minder mooi, maar wel leerzamer, omdat je het in staat stelt te zien hoe de draden met elkaar verweven zijn’.

Zondag 25 juli.
Vanuit Kortenhoef heb ik geschept papier meegenomen wat al heel lang in mijn ladekast lag. Mooie velletjes (ongeveer A4 formaat) maar nooit gebruikt. Toen ik het hier uitpakte kwam het zo maar bij mij op: dit is nu een mooie aanleiding om zo maar iets te schilderen of tekenen - niet bij nadenken maar doen, geen censuur - laat het voor wat het is - geef het geen grote K van kunst!?.

Atelierwand met schetsen van 'Don't explain'

De titel was er ook meteen - Don’t explain - Billy Holiday song (Hush now, don't explain /Right or wrong don’t matter / my joy and pain) zijn flarden van tekst

die ik op de achtergrond in de auto beluisterde op weg hier naar toe, zo is er een serie onstaan waar ik uiteraard geen uitleg aan geef maar hoop dat juist het schetsmatige, het impulsieve een impressie /aanleiding is voor andere werken(!?) voor de toekomst. Afijn, don’t explain.

Grote kamer in de Frontoio

Dinsdagochtend 20 juli.
Hier zit ik dan klaar - in een opgepoetste ‘Frontoio’, want zo heet deze oude olijfmolen in het Italiaans, waar ik meer dan 6 weken alleen ben geweest.

Straatje naast de Frontoio

Vanmiddag komen Madeleine en Ranmali met het vliegtuig naar Pisa. Dan zijn we met zijn 3-en tot wij 3 augustus weer naar Kortenhoef vertrekken.
Wat heeft het mij opgeleverd 6 weken alleen?
Rust en ruimte, dat zijn wel de belangrijkste woorden die meteen naar boven komen, weer een lange periode te kunnen schilderen zonder allerlei onderbrekingen.
Vertrouwen op wat je schildert - het moment laten - en dan maar zien wat er op doek/papier komt. Hoe meer ik daar aan toe geef hoe meer er ‘beeldend’ uit komt. Het is een heerlijk gevoel en hoop dat ik dat vast kan houden op mijn atelier in Kortenhoef.

Als ik het even niet meer weet nog even terug kijken en dan komt die rust en ruimte weer.......!? Ben anders gaan schilderen, andere onderwerpen, meer met licht en kleur dan voorheen. Mijn mensfiguren zijn transparanter geworden - schilder meer een huidskleur in plaats van donkere silhouetten - ‘Under/on my skin’ zijn woorden die regelmatig terugkomen. Op je huid, dat voel je vanzelf als je buiten bent, de zon trilt intens op je huid. En onder je huid gebeurt er van alles...!?
Detail schilderij 'Onderweg naar Volterra'

San Michele in Foro in Lucca

Zondag 1 augustus.
Vandaag is de opruimdag. Het atelier is al leeg en kaal, de sfeer die de afgelopen 2 maanden was ontstaan is weg.
Ranmali, Madeleine en ik hebben deze laatste periode veel steden, musea’s en kerken bezocht. Zoals Pisa, Lucca en opnieuw San Miniato en San Gimignano. Dit wilde ik Madeleine en Ranmali laten zien. De uitzichten over het landschap er naar toe waren weer geweldig.

Fresco van Benozzo Gozzoli in de Sant' Agostino

In San Gimignano in de kerk Sant’Agostino zagen we prachtige panelen van Benozzo Gozzoli en nog mooiere fresco’s van Bartoli di Fredi dan de oude testament fresco’s in de Collegiata ook in San Gimignano die ik eerder beschreef op donderdag 1 juli.
Op de binnenplaats van de kerk speelde iemand de cellosonates van Bach het was helemaal perfect, een serene rust ten opzichte van de toeristische hectiek van het stadje.

Leonardo da Vinci in Florence
Gisteren zijn wij de hele dag naar Florence geweest en na een wandeltocht door de stad naar Palazzo Pitti en de Bobolituin. In het museum in Galleria Palatina is een deel van de inmmense Medici-kunstcollectie te zien met werken van Rafaël, Titiaan, Caravaggio en vele Venetiaanse meesters, maar ook van Nederlandse schilders, zoals Rubens en Anthonie van Dijck.

Het schilderij ‘Madonna met kind’ van Rafaël, 1506.
Rafaël werd eeuwenlang als een van de grootste schilders uit de Renaissance beschouwd. Madonna met kind is een veel geschilderd onderwerp in de klassieke schilderkunst geweest tijdens de Renaissance en daarvoor. Zijn schilderij is erg veel gereproduceerd en maakt daardoor als afbeelding de indruk dat het om een soort bidprentje gaat, maar men vergist zich daarin.

Ritratto di Angelo Doni - Ritratto di Maddelena Strozzi - van Rafaël.

In Palazzo Pitti was een aparte tentoonstelling van Caravaggio en tijdgenoten.

Caravaggio had een enorme invloed op de kunstenaarsgeneratie na hem in heel Europa. In dit verband dan ook van het ‘caravaggisme’. Zijn eerste navolgelingen in Italië waren Orazio Gentileschi en Bartolommeo Manfredi. Zij hielpen mee de nieuwe schilderstijl te verbreiden.

Carravagio's 'Bacchus' god van de wijn.

Daarna naar ‘Giardino de Boboli’ in onze herinnering een prachtige tuin. Maar deze viel nu tegen, de meeste beelden waren vies en de tuin slecht onderhouden. Wellicht komt het ook dat je in de jaren meer tuinen en beelden heb gezien, maar de uitstraling van toen was er niet meer.

Giardino de Boboli - Palazzo Pitti

Museo delle Porcellane di Pallazzo Pitti

Het is afgelopen met mijn periode van werken hier en mooie dingen zien, de zon - het heerlijke klimaat - terug naar het platte land en mijn atelier in Kortenhoef waar ik volgende week foto’s ga maken van de werken die ik hier heb geschilderd en een deel op mijn website zet. Het was een fantastische periode die ik nu afsluit.